کد مطلب:40973 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:729
آن حضرت در نامه ای كه به مالك اشتر نوشته است، او را در مقابل حوادث و چگونگی حكومت چنین راهنمایی می كند. «ای مالك، بدان من تو را به كشوری فرستادم كه پیش از تو دولتهای عادل و ستمگری بر آن حكومت داشتند و مردم به كارهای تو همان گونه می نگرند كه تو در امور زمامداران پیش از خود می نگری و هماره درباره تو همان خواهند گفت كه تو درباره آنان می گفتی.... از گذشت خود آن مقدار به آنها عطا كن كه دوست داری خداوند از عفوش به تو عنایت كند. باید افرادی كه درباره مردم عیب جوترند از تو دور باشند. در تصدیق سخن چینان شتاب نكن؛ زیرا آنان اگرچه در لباس ناصحان جلوه گر شوند، خیانت كارند. بخیل را در مشورت خود راه مده؛ زیرا تو را از احسان منصرف و از تهیدستی و فقر می ترساند.... با افراد باشخصیت و اصیل و خوش سابقه رابطه برقرار كن و پس از آن با مردم شجاع و سخاوتمند و افراد بزرگوار ؛ چراكه آنها مراكز نیكی اند. در میان مردم، برترین فرد نزد خداوند را برای قضاوت برگزین و....[1] .» آری حضرت علی علیه السلام این چنین به كارگزاران خود پند و اندرز می دهد و آنها را از لغزشهایی كه ممكن است دچار آن شوند، بیمه می كند.
آن حضرت با نشان دادن خط مشی و شیوه رفتار كارگزار صالح كه از طریق راهنمایی و پند و اندرز و نصیحت صورت می گرفت، آنان را نسبت به لغزشهایی كه در طریق قدرت وجود دارد، آگاه می ساخت؛ چنان كه در نامه هایی كه به كارگزاران نوشته است، بهترین اندرزها و پندها را می توان مشاهده نمود.